آتليه عكاسي

دانستن چگونگي قرار دادن مدل ها كليد ايجاد پرتره هاي خوب است. در اين مقاله نكاتي درباره قرار دادن و ژست مدلتان براي ايجاد عكس هاي خيره كننده در آتليه عكاسي و يا در منزل شخصي تان صحبت خواهيم كرد. از دست و پا، تا سر و چشم ها، همه را پوشش خواهيم داد!

اصول قرار دادن مدل

كليد تركيب بندي عكس براي هر پرتره خوبي در ژست و حالتي است كه مدل شما براي عكس ايجاد مي كند. اين وظيفه شماست، پيامي كه م يخواهيد در عكستان ديده شود را به سوژه ي خود منتقل كنيد. به كرات عكس هايي ديده ام كه ژست و نورپردازي آنها خوب است ولي مدل، پيام اشتباهي را با حالت چهره خود منتقل مي كند كه به كلي عكس را خراب مي كند.

ژست سوژه به اين خاطر كه خطوط و عناصر پويا درون كادر تصوير ايجاد مي كند براي يك پرتره ضروري است. دانستن چگونه بيرون كشيدن اين از مدل، براي شما حياتي است. سوژه ي شما نمي داند چگونه ژست بگيرد، دست هايش را نگه دارد يا چه حالتي ايجاد كند – و اينها كار شما به عنوان يك عكاس است. در اين مقاله من اينها را با به اشتراك گذاردن مقداري راهنمايي كارا درباره ي ژست گرفتن، به شما ياد خواهم داد.

به عنوان يك قائده در هر نوع عكاسي پرتره، ابتدا كف پاها مطرح مي شوند. حالت ايستادن سوژه ي شما بيان مي كند كه آيا در حين عكاسي راحت بوده است و يا در اين ژست به نظر راحت مي رسد يا نه. اينكه مدلتان را با حالتي سفت و محكم در مقابل دوربينتان داشته باشيد، عكسي خوشايند ايجاد نخواهد كرد.

در اغلب موقعيت ها، پاي پشتي بايد زاويه اي ۹۰ درجه اي نسبت به دوربين داشته باشد و پاي جلويي به سمت دوربين باشد. اين باعث مي شود سوژه كمي به سمت دوربين بچرخد تا حالتي متناسبتر و خوشايندتر ايجاد شود. وقتي پاها محكم و مستقيم به سمت دوربين قرار گرفته است، ژست حالتي از پرخاشگري را ايجاد مي كند كه در اغلب اوقات منظور ما نيست.

پاها و پهلوها

به عنوان يك قائده در هر نوع عكاسي پرتره، ابتدا كف پاها مطرح مي شوند. حالت ايستادن سوژه ي شما بيان مي كند كه آيا در حين عكاسي راحت بوده است و يا در اين ژست به نظر راحت مي رسد يا نه. اينكه مدلتان را با حالتي سفت و محكم در مقابل دوربينتان داشته باشيد، عكسي خوشايند ايجاد نخواهد كرد.

در اغلب موقعيت ها، پاي پشتي بايد زاويه اي ۹۰ درجه اي نسبت به دوربين داشته باشد و پاي جلويي به سمت دوربين باشد. اين باعث مي شود سوژه كمي به سمت دوربين بچرخد تا حالتي متناسبتر و خوشايندتر ايجاد شود. وقتي پاها محكم و مستقيم به سمت دوربين قرار گرفته است، ژست حالتي از پرخاشگري را ايجاد مي كند كه در اغلب اوقات منظور ما نيست.

دست ها

دست ها احتمالا مشكلترين مورد هستند. دست ها مي توانند چيزهايي در مورد مدل شما فاش كنند و حسي از انيميشن به يك ژست دهند. اين گفته مي شود كه، شما بايد مطمئن شويد كه آنها در پرتره تان زياد برجسته نيستند. به ياد داشته باشيد كه تمركز بيننده همچنان بايد بر چهره باشد پس شما بايد مطمئن شويد كه دست ها مقدار زيادي از نور كليدي را نمي گيرند چرا كه چشم ها بايد روشنترين بخش عكس باشند.

اگر شما مطمئن نيستيد در عكستان مي خواهيد با دست ها چه كنيد، پس از شرشان خلاص شويد. كنار دست ها بهتر از كل جلو يا پشت دست ها به نظر مي رسد پس كنار آنها باريك تر است و آنچنان برجسته نيست. اگر دست ها بالاي كمر قرار گرفته اند بهتر است خم شوند تا زيباتر به نظر برسد.

اگر آنها پايين كمر هستند پس بهتر است آزادشان كنيد تا عادي قرار گيرند. همچنين مي توانيد آن ها را درون جيب شلوارتان قرار دهيد ولي توجه داشته بايد كه شست ها را بيرون بگذاريد تا همه ي دست پوشيده نشود. هرگز آنها را محكم مشت نكنيد چرا كه نشانه ي ديگري از خشونت است.

بهتر است قبل از عكس گرفتن و بهتر است بگويم ژست گرفتن براي عكاسي ، به چند نمونه از عكس هايي كه در آتليه عكاسي گرفته شده است مراجعه كنيد.

تنه:

همه ما عكس هاي متهمان را ديده ايم. (عكس هايي كه از روبرو و كنار متهم گرفته مي شود.) حالت مرده رو به دورين، شانه ها صاف و بي حس. وقتي مدل شما مستقيم روبروي دوربين قرار گرفته، شانه ها پهن ترين قسمت بدن اوست كه مدل شما را از تناسب خارج مي كند. بسيار عريض و مثل يك مستطيل، باعث مي شود كه مدل شما حالتي تهاجمي داشته باشد.

راه حل اين مشكل اين است كه مقداري بدن مدلتان را نسبته به دوربين زاويه دهيد. در چرخش عرض قابل رويت شانه ها را كاهش مي دهيد بنا بر اين مدلتان را باريك تر جلوه مي دهيد. مدلتان را وادار كنيد وزنش را روي پاي عقبي بيندازد تا به طور طبيعي شانه عقبي پايين تر رود و در تركيب بندي باعث آرامش بيشتر گردد. به هر قيمتي از شانه هاي افتاده يا حالت هاي بد جلوگيري كنيد تا عكستان خراب نشود و اين نكته از نكته هايي است كه در درجه اول اهميت در يك آتليه عكاسي به شمار مي رود.

سر:

در ادامه كارمان به سر مي رسيم. اگر شما از مدلتان بخواهيد تا حسي را به خود بگيرد و بعد به سراغ قرار دادن كف پاها، پاها، پهلوها و تنه برويد آيا فكر مي كنيد مدل تان هنوز همان حسي كه دوست داريد را به خود گرفته است؟ يك قانون براي من اين است كه سر و چهره را در مرحله آخر درست كنم.

در آتليه عكاسي هاي فراواني ديده شده است كه برخي عكاسان دوست دارند تا درست همسطح چشمان عكاسي كنند – و اين در اغلب اوقات جواب مي دهد – اما اگر به دنبال چيزي خاص و متفاوت هستيد، عكاسي در حالت هاي كمي بالاتر يا پايين تر از سطح چشمان مدل را نيز امتحان كنيد. مي توانيد آن ها را وادار كنيد كه پايين يا بالا يا درست به دوربين نگاه كنند. انتخاب ديگر اين است كه از سوژه ها بخواهيد به دوردست ها خيره شوند.

در حالت رها، سر به طور طبيعي كمي به يك سمت خم مي شود. پس اگر به اين فكر مي كنيد كه عكسي طبيعي بگيريد در نظر داشته باشيد كه سر مدل را كمي بچرخانيد. اگر سر را كمي به بالا بچرخانيد بيني را كمي كوچك مي كنيد و منطقه گردن را بسط مي دهيد تا مشكل غبغب كمتر به چشم آيد. چرخاندن سر به سمت پايين حالتي صميمي به شما مي دهد ولي در مدل هايي كه بيني طبيعي يا كوچك دارند جواب مي دهد، پس اين حالت براي هر مدلي كارايي ندارد!

مانند آنچه درباره ي شانه ها گفته شد، چرخاندن سر به حالت سه رخ در كوچك نشان دادن صورت ها يا فك هاي پهن به شما كمك مي كند. اگر مدل شما خود داراي صورتي باريك است، استفاده از اين تكنيك به باريك تر و بلند تر نشان دادن صورت كمك مي كند كه باعث ايجاد حالتي از بيماري در عكس شما مي شود.

دانستن چگونگي قرار دادن مدل ها كليد ايجاد پرتره هاي خوب است. در اين مقاله نكاتي درباره قرار دادن و ژست مدلتان براي ايجاد عكس هاي خيره كننده در آتليه عكاسي و يا در منزل شخصي تان صحبت خواهيم كرد. از دست و پا، تا سر و چشم ها، همه را پوشش خواهيم داد!

اصول قرار دادن مدل

كليد تركيب بندي عكس براي هر پرتره خوبي در ژست و حالتي است كه مدل شما براي عكس ايجاد مي كند. اين وظيفه شماست، پيامي كه م يخواهيد در عكستان ديده شود را به سوژه ي خود منتقل كنيد. به كرات عكس هايي ديده ام كه ژست و نورپردازي آنها خوب است ولي مدل، پيام اشتباهي را با حالت چهره خود منتقل مي كند كه به كلي عكس را خراب مي كند.

ژست سوژه به اين خاطر كه خطوط و عناصر پويا درون كادر تصوير ايجاد مي كند براي يك پرتره ضروري است. دانستن چگونه بيرون كشيدن اين از مدل، براي شما حياتي است. سوژه ي شما نمي داند چگونه ژست بگيرد، دست هايش را نگه دارد يا چه حالتي ايجاد كند – و اينها كار شما به عنوان يك عكاس است. در اين مقاله من اينها را با به اشتراك گذاردن مقداري راهنمايي كارا درباره ي ژست گرفتن، به شما ياد خواهم داد.

به عنوان يك قائده در هر نوع عكاسي پرتره، ابتدا كف پاها مطرح مي شوند. حالت ايستادن سوژه ي شما بيان مي كند كه آيا در حين عكاسي راحت بوده است و يا در اين ژست به نظر راحت مي رسد يا نه. اينكه مدلتان را با حالتي سفت و محكم در مقابل دوربينتان داشته باشيد، عكسي خوشايند ايجاد نخواهد كرد.

در اغلب موقعيت ها، پاي پشتي بايد زاويه اي ۹۰ درجه اي نسبت به دوربين داشته باشد و پاي جلويي به سمت دوربين باشد. اين باعث مي شود سوژه كمي به سمت دوربين بچرخد تا حالتي متناسبتر و خوشايندتر ايجاد شود. وقتي پاها محكم و مستقيم به سمت دوربين قرار گرفته است، ژست حالتي از پرخاشگري را ايجاد مي كند كه در اغلب اوقات منظور ما نيست.

پاها و پهلوها

به عنوان يك قائده در هر نوع عكاسي پرتره، ابتدا كف پاها مطرح مي شوند. حالت ايستادن سوژه ي شما بيان مي كند كه آيا در حين عكاسي راحت بوده است و يا در اين ژست به نظر راحت مي رسد يا نه. اينكه مدلتان را با حالتي سفت و محكم در مقابل دوربينتان داشته باشيد، عكسي خوشايند ايجاد نخواهد كرد.

در اغلب موقعيت ها، پاي پشتي بايد زاويه اي ۹۰ درجه اي نسبت به دوربين داشته باشد و پاي جلويي به سمت دوربين باشد. اين باعث مي شود سوژه كمي به سمت دوربين بچرخد تا حالتي متناسبتر و خوشايندتر ايجاد شود. وقتي پاها محكم و مستقيم به سمت دوربين قرار گرفته است، ژست حالتي از پرخاشگري را ايجاد مي كند كه در اغلب اوقات منظور ما نيست.

دست ها

دست ها احتمالا مشكلترين مورد هستند. دست ها مي توانند چيزهايي در مورد مدل شما فاش كنند و حسي از انيميشن به يك ژست دهند. اين گفته مي شود كه، شما بايد مطمئن شويد كه آنها در پرتره تان زياد برجسته نيستند. به ياد داشته باشيد كه تمركز بيننده همچنان بايد بر چهره باشد پس شما بايد مطمئن شويد كه دست ها مقدار زيادي از نور كليدي را نمي گيرند چرا كه چشم ها بايد روشنترين بخش عكس باشند.

اگر شما مطمئن نيستيد در عكستان مي خواهيد با دست ها چه كنيد، پس از شرشان خلاص شويد. كنار دست ها بهتر از كل جلو يا پشت دست ها به نظر مي رسد پس كنار آنها باريك تر است و آنچنان برجسته نيست. اگر دست ها بالاي كمر قرار گرفته اند بهتر است خم شوند تا زيباتر به نظر برسد.

اگر آنها پايين كمر هستند پس بهتر است آزادشان كنيد تا عادي قرار گيرند. همچنين مي توانيد آن ها را درون جيب شلوارتان قرار دهيد ولي توجه داشته بايد كه شست ها را بيرون بگذاريد تا همه ي دست پوشيده نشود. هرگز آنها را محكم مشت نكنيد چرا كه نشانه ي ديگري از خشونت است.

بهتر است قبل از عكس گرفتن و بهتر است بگويم ژست گرفتن براي عكاسي ، به چند نمونه از عكس هايي كه در آتليه عكاسي گرفته شده است مراجعه كنيد.

تنه:

همه ما عكس هاي متهمان را ديده ايم. (عكس هايي كه از روبرو و كنار متهم گرفته مي شود.) حالت مرده رو به دورين، شانه ها صاف و بي حس. وقتي مدل شما مستقيم روبروي دوربين قرار گرفته، شانه ها پهن ترين قسمت بدن اوست كه مدل شما را از تناسب خارج مي كند. بسيار عريض و مثل يك مستطيل، باعث مي شود كه مدل شما حالتي تهاجمي داشته باشد.

راه حل اين مشكل اين است كه مقداري بدن مدلتان را نسبته به دوربين زاويه دهيد. در چرخش عرض قابل رويت شانه ها را كاهش مي دهيد بنا بر اين مدلتان را باريك تر جلوه مي دهيد. مدلتان را وادار كنيد وزنش را روي پاي عقبي بيندازد تا به طور طبيعي شانه عقبي پايين تر رود و در تركيب بندي باعث آرامش بيشتر گردد. به هر قيمتي از شانه هاي افتاده يا حالت هاي بد جلوگيري كنيد تا عكستان خراب نشود و اين نكته از نكته هايي است كه در درجه اول اهميت در يك آتليه عكاسي به شمار مي رود.

سر:

در ادامه كارمان به سر مي رسيم. اگر شما از مدلتان بخواهيد تا حسي را به خود بگيرد و بعد به سراغ قرار دادن كف پاها، پاها، پهلوها و تنه برويد آيا فكر مي كنيد مدل تان هنوز همان حسي كه دوست داريد را به خود گرفته است؟ يك قانون براي من اين است كه سر و چهره را در مرحله آخر درست كنم.

در آتليه عكاسي هاي فراواني ديده شده است كه برخي عكاسان دوست دارند تا درست همسطح چشمان عكاسي كنند – و اين در اغلب اوقات جواب مي دهد – اما اگر به دنبال چيزي خاص و متفاوت هستيد، عكاسي در حالت هاي كمي بالاتر يا پايين تر از سطح چشمان مدل را نيز امتحان كنيد. مي توانيد آن ها را وادار كنيد كه پايين يا بالا يا درست به دوربين نگاه كنند. انتخاب ديگر اين است كه از سوژه ها بخواهيد به دوردست ها خيره شوند.

در حالت رها، سر به طور طبيعي كمي به يك سمت خم مي شود. پس اگر به اين فكر مي كنيد كه عكسي طبيعي بگيريد در نظر داشته باشيد كه سر مدل را كمي بچرخانيد. اگر سر را كمي به بالا بچرخانيد بيني را كمي كوچك مي كنيد و منطقه گردن را بسط مي دهيد تا مشكل غبغب كمتر به چشم آيد. چرخاندن سر به سمت پايين حالتي صميمي به شما مي دهد ولي در مدل هايي كه بيني طبيعي يا كوچك دارند جواب مي دهد، پس اين حالت براي هر مدلي كارايي ندارد!

مانند آنچه درباره ي شانه ها گفته شد، چرخاندن سر به حالت سه رخ در كوچك نشان دادن صورت ها يا فك هاي پهن به شما كمك مي كند. اگر مدل شما خود داراي صورتي باريك است، استفاده از اين تكنيك به باريك تر و بلند تر نشان دادن صورت كمك مي كند كه باعث ايجاد حالتي از بيماري در عكس شما مي شود.